തലക്കെട്ട് കണ്ട് തെറ്റിദ്ധരിക്കണ്ട. ഇത് സാധാരണ കാണാറുള്ള ദൈവ പ്രീതിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ശബരിമല, മലയാറ്റൂര്‍, കാഫ്‌ മല കേ‍‌‌റ്റങ്ങള്‍ ഒന്നും അല്ല. [സാമുദായിക ഒറ്റപെടുത്തലുകള്‍ ഇല്ല എന്ന് ഒറപ്പ് വരുത്താന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും തുല്യ പരിഗണന നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്.]. ഇത് ഞരമ്പുകളില്‍ അന്ധര്‍ലീനമായിരിക്കുന്ന 'ആ ഒരു ഇതിന്' അല്‍പ്പം ശമനം വരുത്താന്‍ വേണ്ടിയുള്ള കസര്‍ത്തുകളില്‍ ഒന്ന് മാത്രം. മരുഭൂമിയില്‍ മുരിക്ക് വളരാത്തതിന്റെ ഓരോ പ്രശ്നങ്ങളേ!
പതിവ് പോലെ യൂനു തന്നെയാണ് പദ്ധതി മുന്നോട്ട് വച്ചത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇതും നടക്കില്ലയെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു. നബി ദിനം പ്രമാണിച്ച് നീണ്ട നാല് ദിവസം ഒഴിവ്. നബി ദിനം ആഘോഷിക്കാന്‍ പാടുണ്ടോ എന്ന കാര്യത്തില്‍, നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മുസ്ലിം പുരോഗമനവാധികള്‍(?) ഘോര ഘോര സംവാദങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും നടത്തി കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്. മുല്ല പെരിയാര്‍ വിഷയത്തിലെ ഒരു ചെറിയ കലിപ്പവിടെ കിടപ്പുണ്ടെങ്കിലും, ശവം കൊണ്ട് പോകല്‍ പോലും ആഘോഷം ആക്കി മാറ്റുന്ന തമിഴന്‍റെ ഒപ്പമാണ് ഇക്കാര്യത്തില്‍ എന്‍റെ നിലപാട്. തികച്ചും അപ്രതീക്ഷമായി വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാത്രി യൂനു വിളിച്ചു, ശനിയാഴ്ച്ച രാവിലെ നമുക്ക് പോകണം. ഫബിയുടെ വാടിയ മുഖം തൃണവല്‍ഗണിച്ച് എന്‍റെ പിന്തുണ ഞാനറിയിച്ചു. കൂട്ടിന്, ദിവസേന മുട്ടനാടിന്റെ ചങ്കിലെ ചോര കുടിക്കുന്ന ഷയ്നും, കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം മുട്ടനാടിന്റെ ബിരിയാണി കഴിക്കുന്ന സക്കിയും.
പതിവിന് വിപരീതമായി മുന്‍പേ തീരുമാനിച്ചിരുന്നതിനനുസൃതമായി യാത്ര രാവിലെ പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ തുടങ്ങി. മലകേറ്റത്തില്‍ മുന്‍ പരിചയമില്ലാത്ത ഞാന്‍ തന്നെയായിരുന്നു സഹയാത്രികരുടെ പ്രാതല്‍. ഞാന്‍ കയ്യിലെടുത്ത മോന്‍റെ സ്കൂള്‍ ബാഗ്‌, എന്‍റെ ഇന്‍ഡോര്‍ ഷൂസ്, ധരിച്ച ജീന്‍സ്‌ അങ്ങിനെ സര്‍വത്ര പ്രശ്നം. പരിഹാസശരങ്ങളാല്‍ മനം മടുത്തപ്പോള്‍ പുട്ടും കടലയും കഴിക്കാന്‍ ഒരല്പസമയം വണ്ടി നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞതായിരുന്നു അടുത്ത കുറ്റം. മല കീഴടക്കാന്‍ പോകുന്നവര്‍ പ്രാതല്‍ കഴിക്കരുത് എന്നത് ഒരു അലിഘിത നിയമമാണത്രേ! പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഒരു പമ്പില്‍ കേറി കൊറച്ചു ചോക്ലേറ്റ്‌, എനര്‍ജി ഡ്രിങ്ക്സ് എല്ലാം വാങ്ങിച്ചു. ആശ്വാസം! ഒരു ചോക്ലേറ്റും അല്പം വെള്ളവും, എതിര്‍പ്പ് ഗൌനിക്കാതെ യാത്രാമധ്യേ ഞാനെടുത്ത് കഴിച്ചു.
ജബല്‍ അക്തര്‍ മലനിരകളില്‍ ഉള്ള രണ്ട് ഗ്രാമങ്ങള്‍ ആണ് വെക്കാനും ഹാദേഷും (Wekan & Hadash). ലക്ഷ്യം വെക്കാനില്‍ നിന്ന് ഹാധേഷിലേക്ക് കാല്‍നടയായി യാത്ര ചെയ്യുക. വെക്കാനില്‍ എത്താന്‍ ബര്‍ക്കയില്‍ (Barka) നിന്ന് രുസ്താക്(Rustaq) ദിശയില്‍ യാത്ര ചെയ്യുക. നക്കല്‍ (Nakhal) കഴിഞ്ഞു ഏകദേശം പതിനഞ്ചു കിലോ മീറ്റര്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന റൌണ്ട് എബൌട്ടില്‍ നിന്ന് ഇടത്തോട്ട് തിരിയുക. വാദി മിസ്ടാല്‍ (Wadi Mistal) എന്ന വളരെ വ്യക്തം ആയ ചൂണ്ടു പലക ഉണ്ട് അവിടെ.
ബര്‍ക്കയില്‍ നിന്ന് തിരിഞ്ഞതിന് ശേഷം കുറെ ദൂരം യാത്ര ചെയ്തെങ്കിലും എവിടെയും ജനനിബിഡമായൊരു സ്ഥലവും കണ്ടില്ല. ഈ റോഡ്‌ ചെന്ന് തീരുന്നിടത്തും അധികം ആള്‍ പാര്‍പ്പ് ഉണ്ടാവാന്‍ ന്യായമില്ല. നമ്മുടെ ഒരു പഞ്ചായത്തിലെ ജനം പോലും കാണില്ല, അവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണീ വിശാലമായ റോഡുകളും, വ്യക്തമായ ചൂണ്ടു പലകകളുമെല്ലാം. രാജാവിന്‍റെ സന്മനസ്സും, ദീര്‍ഘ വീഷണവും പുകഴ്ത്തി പാടുന്നതിനിടയിലും, നമ്മുടെ നാടിനെ വേണ്ടത്ര കുറ്റം പറഞ്ഞുവെന്ന് എല്ലാവരും ഉറപ്പു വരുത്തി. അധികം താമസിച്ചില്ല, പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു കാരണവും കൂടാതെ തന്നെ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന റോഡ്‌ പെട്ടെന്ന് തീര്‍ന്നു!
ഇനി മുപ്പത് കിലോമീറ്ററോളം യാത്ര പൊടിമണ്ണിലൂടെ... യാത്രയില്‍ പലയിടത്തും ജെ സി ബിയും, ഇന്ത്യാക്കാരും നിന്ന് പണിയെടുക്കുന്നത് കണ്ടു. പരമാവധി ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ ഈ റോഡ്‌ വക്കാനില്‍ ചെന്നെത്തുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ സമാന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ മെല്ലെപോക്കിനെ കുറിച്ച് സഹതപി ച്ചു. ചര്‍ച്ച വീണ്ടും 'നമ്മുടെ നാട് നന്നാവാന്‍ പോകുന്നില്ല' എന്ന നിഗമനത്തില്‍ ഏകപക്ഷീയമായി എത്തി ചേര്‍ന്നു. രാജാവിനേക്കാള്‍ രാജഭക്തി കാട്ടാനുള്ള തിടുക്കത്തില്‍ ഈ വിശാലമായ റോഡ്‌ ഞങ്ങളെ നയിക്കുന്നത് ഇന്നും ദരിദ്രരില്‍ ദരിദ്രരായി ജീവിതം തള്ളി നീക്കുന്ന ഒരു ജനതയിലേക്കാണ് എന്നത് കാണാതെ പോയി. ബുദ്ധിമാന്ദ്യം സംഭവിച്ച കുട്ടി റിയാലിറ്റി ഷോയില്‍ പാടി കഴിയുമ്പോള്‍, അത് സാധ്യമാക്കിയ ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയുന്ന വിധികര്‍ത്താക്കളോളം ചെറുതായി പോയോ ഞങ്ങളുടെ ചിന്താശേഷി. ഭക്തി അത് എന്തിനോടായാലും, അത് നമ്മുടെ കാഴ്ചക്കും ചിന്തക്കും അതിരുകള്‍ തീര്‍ക്കും. ഇങ്ങിനെ കാണുന്ന കാഴ്ചകളില്‍ മനം കുളിര്‍ക്കുന്ന നമ്മുടെ ഭക്തി വളര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും, അന്ധതയും.
എന്തിനെന്ന് അറിയില്ല ഒരു ഹെലികൊപ്റ്റര്‍ കുറെ നേരമായി തലക്ക് മുകളില്‍ ചുറ്റുന്നു. നമ്മുടെ സ്വന്തം ഹിന്ദുസ്ഥാന്‍ എയ്റോനോട്ടിക്സ് ലിമിറ്റഡ് നിര്‍മിച്ച ധ്രുവ് ഹെലികോപ്ടറുകള്‍ ഒമാനിലേക്ക് കയറ്റി അയച്ചതായി അറിവില്ല, ഭാഗ്യം. ഹെലികോപ്ടറിന്റെ അഭ്യാസം കാണാന്‍ തല ഉയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ആണ്. നമ്മുക്ക് പുറകെ വന്നിരുന്ന ഒരു വെള്ളക്കാരുടെ കൂട്ടം, അങ്ങ് ദൂരെ മല മുകളിലൂടെ ഒരു പൊട്ട് വലുപ്പത്തില്‍ പോകുന്നത് കണ്ടത്. മനസ്സില്‍ വീണ്ടും ലഡ്ഡുകള്‍ പൊട്ടി തെറിച്ചു. അറിയാതെ സംശയങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡം അഴിച്ചു വച്ച് പോയി. ഇത്തവണ ഞാന്‍ ഉറക്കെ ചോദിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.
എടാ യൂനു നമ്മുക്ക് വഴി തെറ്റിയില്ലേ ?
എങ്ങിനെ നാമീ വേലിയിനി മുറിച്ചു കടക്കും?
ഇതിനാകെ ഒരു ഗയ്റ്റ്‌ അല്ലെ കാണാനുള്ളൂ.?
ഇത്രനേരം നാം താഴോട്ടല്ലെ നടന്നത്, നമുക്ക് മല മുകളിലേക്കല്ലേ പോവേണ്ടത്?
നമുക്ക് പുറകെ വന്ന സായിപ്പിന്‍ കൂട്ടമാണ് അങ്ങ് മല മുകളിലൂടെ പോവുന്നത്!
ഈ വേലികെട്ടു ഇനി ആര്‍മിയുടെ വല്ലതും ആണോ?
അതാണോ ഈ ഹെലികൊപ്റെര്‍ നമ്മുടെ തലക്ക് മുകളില്‍ കിടന്ന് കുറെ നേരമായി വട്ടമിടുന്നത്?
കളയാന്‍ അധികം സമയമില്ലെന്ന് സക്കി ഓര്‍മിപ്പിച്ചു, വൈകിയാല്‍ അല്‍ ഫവാന്‍ ഹോട്ടലില്‍ മട്ടന്‍ ബിരിയാണി തീര്‍ന്ന് പോകും. പ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം മല കേറ്റമാണെങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളില്‍ ഫവാനിലെ ബിരിയാണിയെന്ന ഒരു അപ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു.
പെട്ടെന്നെവിടെ നിന്നോ വെട്ടു കിളി കൂട്ടം പറന്നിറങ്ങിയ പോലെ വെള്ളക്കാരുടെയൊരു കൂട്ടമെത്തി. കൂട്ടത്തിലെ മദാമ്മമാര്‍ കൂസലില്ലാതെ അവിടെ നിന്ന് ഫ്രോക്ക് മാറ്റി ട്രാക്ക്‌ സ്യുട്ട് ധരിച്ചു. സ്ലിപ്പര്‍ മാറ്റി ഷൂ ഇടുന്നു. നാണമില്ലാത്തവരുടെയീ വസ്ത്രം മാറല്‍ ചടങ്ങ്, നാണമുള്ള ഞങ്ങള്‍ ഒളിച്ചും പാത്തും ഇടങ്കണിട്ടും നോക്കി രസിച്ചു. അധികം രസിക്കാനുള്ള സമയം അവര്‍ തന്നില്ല, അവര്‍ വീണ്ടും മുകളിലേക്ക് യാത്രയായി. പടവുകള്‍ക്ക് പകരം പാറകെട്ടുകളില്‍ അള്ളി പിടിച്ച്. ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം നോക്കി. യൂനു ബ്ലാക്ക്ബെറിയെടുത്തു, ചികയല്‍ തുടങ്ങി. ഏതോ ഒരു സായ്പ്പ് ഇത് കേറിയതിനെ കുറിച്ച് എഴുതിയ ഒരു ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നല്ലാതെ, മലകേറ്റത്തില്‍ പോളിടെക്നിക്കൊന്നും യൂനുവും പാസായിട്ടില്ല. അല്പം മുമ്പ് വരെ അങ്ങിനെയായിരുന്നു ഭാവമെങ്കിലും..സംഭവം ശെരിയാണ്, ട്രെക്കിംഗ് തുടങ്ങുന്ന സ്ഥലമാണിത്. യൂനു സ്ഥിരികരിച്ചു. ഇനി നാലര മണിക്കൂര്‍ മല കേറണം!
തോല്‍ക്കാന്‍ വിഷമമില്ല, പക്ഷെ തുടങ്ങുക പോലും ചെയ്യാതെ തോല്‍ക്കാന്‍ ഞങ്ങളാരും തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അടുത്ത ത്രിവര്‍ണ്ണപതാക വരച്ച പാറയിലേക്ക്‌ കേറി. അവിടെന്ന് അടുത്തതിലേക്ക്. അതില്‍നിന്നും അടുത്തതിലേക്ക് അങ്ങിനെയങ്ങിനെ കൊറേ കേറി. ക്ഷീണിച്ച് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു പാറ പുറത്ത് എല്ലാവരും വട്ടം കൂടി വളഞ്ഞിരിന്നു. ചീട്ടെടുക്കെണ്ടതായിരുന്നു ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ, തല്‍കാലം കൊറച്ച് വെള്ളമെടുത്തെ. ഞാന്‍ തൊടുത്ത ചോദ്യം കറങ്ങി തിരിഞ്ഞ് എന്‍റെ മേല്‍ തന്നെ വന്നു പതിച്ചു. എടാ വെള്ളമില്ലേ കയ്യില്‍ ? നീയെടുത്തില്ലേ ചോദ്യം വീണ്ടും കറങ്ങി കൊണ്ടെയിരുന്നു. ഉത്തരവും വെള്ളവും കിട്ടിയില്ല. ഞാന്‍ തോളത്ത്നിന്ന് മകന്‍റെ സ്കൂള്‍ ബാഗെടുത്തു. ഭാഗ്യം ഒരു കുപ്പി പൊക്കാരിയും(എനര്‍ജി ഡ്രിങ്ക്), രണ്ട് സ്നിക്കെര്‍സും കിട്ടി. എല്ലാവരും അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങള്‍ തപ്പി നോക്കി, തിന്നാനോ കുടിക്കാനോ ഒന്നും കിട്ടിയില്ല. പക്ഷെ തലയിലും, കാലിലും, കഴുത്തിലും ഇടാവുന്ന ബാന്റുകള്‍, തൊപ്പികള്‍, ഗ്ലൌസുകള്‍, ജാക്കെറ്റുകള്‍ അങ്ങിനെ ഒരു പിടി സാധനങ്ങള്‍ പാറപുറത്തു നിരന്നു. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകള്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ എന്‍റെ 500 മില്ലി പൊക്കാരിയിലാണ്. ഇനി വൈകികൂടാ, ഞാന്‍ കുപ്പി പൊട്ടിച്ച് രണ്ടിറക്കു കുടിച്ച് ബാക്കിയുള്ളത് നീട്ടി. എല്ലാവരും ഒരിറക്ക് എടുക്കാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു ഭാഗ്യം.
ബാക്കി പിന്നെ സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ ...
പതിവ് പോലെ യൂനു തന്നെയാണ് പദ്ധതി മുന്നോട്ട് വച്ചത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇതും നടക്കില്ലയെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു. നബി ദിനം പ്രമാണിച്ച് നീണ്ട നാല് ദിവസം ഒഴിവ്. നബി ദിനം ആഘോഷിക്കാന്‍ പാടുണ്ടോ എന്ന കാര്യത്തില്‍, നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മുസ്ലിം പുരോഗമനവാധികള്‍(?) ഘോര ഘോര സംവാദങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും നടത്തി കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്. മുല്ല പെരിയാര്‍ വിഷയത്തിലെ ഒരു ചെറിയ കലിപ്പവിടെ കിടപ്പുണ്ടെങ്കിലും, ശവം കൊണ്ട് പോകല്‍ പോലും ആഘോഷം ആക്കി മാറ്റുന്ന തമിഴന്‍റെ ഒപ്പമാണ് ഇക്കാര്യത്തില്‍ എന്‍റെ നിലപാട്. തികച്ചും അപ്രതീക്ഷമായി വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാത്രി യൂനു വിളിച്ചു, ശനിയാഴ്ച്ച രാവിലെ നമുക്ക് പോകണം. ഫബിയുടെ വാടിയ മുഖം തൃണവല്‍ഗണിച്ച് എന്‍റെ പിന്തുണ ഞാനറിയിച്ചു. കൂട്ടിന്, ദിവസേന മുട്ടനാടിന്റെ ചങ്കിലെ ചോര കുടിക്കുന്ന ഷയ്നും, കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം മുട്ടനാടിന്റെ ബിരിയാണി കഴിക്കുന്ന സക്കിയും.
പതിവിന് വിപരീതമായി മുന്‍പേ തീരുമാനിച്ചിരുന്നതിനനുസൃതമായി യാത്ര രാവിലെ പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ തുടങ്ങി. മലകേറ്റത്തില്‍ മുന്‍ പരിചയമില്ലാത്ത ഞാന്‍ തന്നെയായിരുന്നു സഹയാത്രികരുടെ പ്രാതല്‍. ഞാന്‍ കയ്യിലെടുത്ത മോന്‍റെ സ്കൂള്‍ ബാഗ്‌, എന്‍റെ ഇന്‍ഡോര്‍ ഷൂസ്, ധരിച്ച ജീന്‍സ്‌ അങ്ങിനെ സര്‍വത്ര പ്രശ്നം. പരിഹാസശരങ്ങളാല്‍ മനം മടുത്തപ്പോള്‍ പുട്ടും കടലയും കഴിക്കാന്‍ ഒരല്പസമയം വണ്ടി നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞതായിരുന്നു അടുത്ത കുറ്റം. മല കീഴടക്കാന്‍ പോകുന്നവര്‍ പ്രാതല്‍ കഴിക്കരുത് എന്നത് ഒരു അലിഘിത നിയമമാണത്രേ! പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഒരു പമ്പില്‍ കേറി കൊറച്ചു ചോക്ലേറ്റ്‌, എനര്‍ജി ഡ്രിങ്ക്സ് എല്ലാം വാങ്ങിച്ചു. ആശ്വാസം! ഒരു ചോക്ലേറ്റും അല്പം വെള്ളവും, എതിര്‍പ്പ് ഗൌനിക്കാതെ യാത്രാമധ്യേ ഞാനെടുത്ത് കഴിച്ചു.
ബര്‍ക്കയില്‍ നിന്ന് തിരിഞ്ഞതിന് ശേഷം കുറെ ദൂരം യാത്ര ചെയ്തെങ്കിലും എവിടെയും ജനനിബിഡമായൊരു സ്ഥലവും കണ്ടില്ല. ഈ റോഡ്‌ ചെന്ന് തീരുന്നിടത്തും അധികം ആള്‍ പാര്‍പ്പ് ഉണ്ടാവാന്‍ ന്യായമില്ല. നമ്മുടെ ഒരു പഞ്ചായത്തിലെ ജനം പോലും കാണില്ല, അവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണീ വിശാലമായ റോഡുകളും, വ്യക്തമായ ചൂണ്ടു പലകകളുമെല്ലാം. രാജാവിന്‍റെ സന്മനസ്സും, ദീര്‍ഘ വീഷണവും പുകഴ്ത്തി പാടുന്നതിനിടയിലും, നമ്മുടെ നാടിനെ വേണ്ടത്ര കുറ്റം പറഞ്ഞുവെന്ന് എല്ലാവരും ഉറപ്പു വരുത്തി. അധികം താമസിച്ചില്ല, പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു കാരണവും കൂടാതെ തന്നെ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന റോഡ്‌ പെട്ടെന്ന് തീര്‍ന്നു!
ഇനി മുപ്പത് കിലോമീറ്ററോളം യാത്ര പൊടിമണ്ണിലൂടെ... യാത്രയില്‍ പലയിടത്തും ജെ സി ബിയും, ഇന്ത്യാക്കാരും നിന്ന് പണിയെടുക്കുന്നത് കണ്ടു. പരമാവധി ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ ഈ റോഡ്‌ വക്കാനില്‍ ചെന്നെത്തുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ സമാന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ മെല്ലെപോക്കിനെ കുറിച്ച് സഹതപി ച്ചു. ചര്‍ച്ച വീണ്ടും 'നമ്മുടെ നാട് നന്നാവാന്‍ പോകുന്നില്ല' എന്ന നിഗമനത്തില്‍ ഏകപക്ഷീയമായി എത്തി ചേര്‍ന്നു. രാജാവിനേക്കാള്‍ രാജഭക്തി കാട്ടാനുള്ള തിടുക്കത്തില്‍ ഈ വിശാലമായ റോഡ്‌ ഞങ്ങളെ നയിക്കുന്നത് ഇന്നും ദരിദ്രരില്‍ ദരിദ്രരായി ജീവിതം തള്ളി നീക്കുന്ന ഒരു ജനതയിലേക്കാണ് എന്നത് കാണാതെ പോയി. ബുദ്ധിമാന്ദ്യം സംഭവിച്ച കുട്ടി റിയാലിറ്റി ഷോയില്‍ പാടി കഴിയുമ്പോള്‍, അത് സാധ്യമാക്കിയ ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയുന്ന വിധികര്‍ത്താക്കളോളം ചെറുതായി പോയോ ഞങ്ങളുടെ ചിന്താശേഷി. ഭക്തി അത് എന്തിനോടായാലും, അത് നമ്മുടെ കാഴ്ചക്കും ചിന്തക്കും അതിരുകള്‍ തീര്‍ക്കും. ഇങ്ങിനെ കാണുന്ന കാഴ്ചകളില്‍ മനം കുളിര്‍ക്കുന്ന നമ്മുടെ ഭക്തി വളര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും, അന്ധതയും.
ഇവിടേക്ക് പോകാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഫോര്‍ വീല്‍ ഡ്രൈവ് നിര്‍ബന്ധം ആണ്. വണ്ടിയുടെ ഗുണമാണോ, അതോ യൂനുവിന്റെ ഗുണമാണോ എന്നറിയില്ല, സുഗകരമായി ഞങ്ങള്‍ വെക്കാന്‍ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് എത്തി ചേര്‍ന്നു. പൂമുഖവാതില്‍ക്കല്‍ തന്നെ നിറ തോക്കുകളുമായി പല വണ്ടി പട്ടാളക്കാര്‍!, രണ്ടും രണ്ടും മൊത്തം ഇരുപത്തി രണ്ട് വീടുകള്‍ മാത്രമുള്ള ചുറ്റിലും നിന്ന് ഒറ്റപ്പെട്ടൊരു ഗ്രാമമാണിത്. ഇവിടത്തെയീ പട്ടിണി പാവങ്ങളെ പേടിച്ചിട്ടായാലും, പേടിപ്പിക്കാനായാലും എന്തിനിത്ര സന്നാഹങ്ങള്‍! പട്ടാളത്തോട് അനുമതി ചോദിച്ചതിന് ശേഷം(ചോദ്യം മനസ്സിലാവത്തത് കൊണ്ടാവണം ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല). 
പുരാതനമായ കുറച്ച് കളിമണ്‍ വീടുകളും, ഒരു ചെറിയ കോട്ടയും മാത്രമേ അവിടെയുള്ളൂ. വണ്ടിയില്‍ നിന്ന് സാധങ്ങള്‍ എടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞേല്‍പ്പിച്ചിട്ട്, കിട്ടിയ സമയത്ത് കുറച്ച് ഫോട്ടോയെടുത്തു. അപ്പോഴേക്കും വണ്ടിയൊതുക്കി നിര്‍ത്തി മല നിരകള്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി അവര്‍ മുന്നോട്ട് നടന്നിരുന്നു. കുറച്ച് ദൂരത്ത് വീടുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്ന് കോട്ടയുടെ മുകളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അവരെന്നെ വിളിച്ചു. ക്യാമറ പൂട്ടി പെട്ടിയിലാക്കി, ഞാനവരുടെയടുത്തേക്ക് കുതിച്ചു. തൊട്ടു തൊട്ടാണ് വീടുകളിരിക്കുന്നത്, അഗ്രഹാരതെരുവുകളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. പക്ഷെ കോലം വരക്കാനുള്ള മുറ്റമൊന്നും ഇല്ല. വീടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ കഷ്ട്ടി മൂന്നടി വീതിയിലുള്ള ഇടുങ്ങിയ വഴികള്‍ ! നോക്കിയാല്‍ കാണാത്തയത്ര ദൂരത്തില്‍ ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന ഇവിടെ ഇത്ര പിശുക്കി വീട് വക്കുന്നതെന്തിനാണാവോ? എന്തായാലും വഴി കണ്ടു പിടിക്കല്‍ മത്സരത്തില്‍ തോറ്റ ഞാന്‍ ഒരു വിധത്തില്‍ തിരിച്ച് കോട്ടയുടെ മുകളിലെത്തി, യൂനുവിനോട് എന്നെ വന്ന് കൂട്ടികൊണ്ടുപോകാന്‍ പറഞ്ഞു. ഭാഗ്യം കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ടാണെങ്കിലും അവിടെയെത്തിയ യൂനു, എന്നെ വഴക്ക് പറഞ്ഞില്ല.
പുരാതനമായ കുറച്ച് കളിമണ്‍ വീടുകളും, ഒരു ചെറിയ കോട്ടയും മാത്രമേ അവിടെയുള്ളൂ. വണ്ടിയില്‍ നിന്ന് സാധങ്ങള്‍ എടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞേല്‍പ്പിച്ചിട്ട്, കിട്ടിയ സമയത്ത് കുറച്ച് ഫോട്ടോയെടുത്തു. അപ്പോഴേക്കും വണ്ടിയൊതുക്കി നിര്‍ത്തി മല നിരകള്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി അവര്‍ മുന്നോട്ട് നടന്നിരുന്നു. കുറച്ച് ദൂരത്ത് വീടുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്ന് കോട്ടയുടെ മുകളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അവരെന്നെ വിളിച്ചു. ക്യാമറ പൂട്ടി പെട്ടിയിലാക്കി, ഞാനവരുടെയടുത്തേക്ക് കുതിച്ചു. തൊട്ടു തൊട്ടാണ് വീടുകളിരിക്കുന്നത്, അഗ്രഹാരതെരുവുകളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. പക്ഷെ കോലം വരക്കാനുള്ള മുറ്റമൊന്നും ഇല്ല. വീടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ കഷ്ട്ടി മൂന്നടി വീതിയിലുള്ള ഇടുങ്ങിയ വഴികള്‍ ! നോക്കിയാല്‍ കാണാത്തയത്ര ദൂരത്തില്‍ ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന ഇവിടെ ഇത്ര പിശുക്കി വീട് വക്കുന്നതെന്തിനാണാവോ? എന്തായാലും വഴി കണ്ടു പിടിക്കല്‍ മത്സരത്തില്‍ തോറ്റ ഞാന്‍ ഒരു വിധത്തില്‍ തിരിച്ച് കോട്ടയുടെ മുകളിലെത്തി, യൂനുവിനോട് എന്നെ വന്ന് കൂട്ടികൊണ്ടുപോകാന്‍ പറഞ്ഞു. ഭാഗ്യം കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ടാണെങ്കിലും അവിടെയെത്തിയ യൂനു, എന്നെ വഴക്ക് പറഞ്ഞില്ല.
യാത്ര ചെയ്യേണ്ട പാത (ട്രെക്ക് റൂട്ട് : W2 4B) വളരെ വ്യക്തമായി പാറകളില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് മാന്യനായൊരു തദ്ദേശി പറഞ്ഞു തന്നു. ഒരു ത്രിവര്‍ണ്ണ പതാകയെയാണ് നമ്മള്‍ പിന്തുടരേണ്ടത്.
മുറിമൂക്കന്‍ യൂനു വീണ്ടുമെന്തൊക്കെയോ അറബിയില്‍ അങ്ങേരോട് ചോദിച്ച് അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സുധീര്‍ഘമായ സംഭാഷണത്തിന് ശേഷം, എന്തൊക്കെയോ മനസിലാക്കിയെന്ന ഭാവത്തില്‍, സ്വതസിദ്ധമായ പുച്ഛം വിടാതെ തന്നെ ഞങ്ങളെയൊന്നു നോക്കി. ശോഷിച്ച നെഞ്ച് പറ്റാവുന്നത്ര വിരിച്ച്, നേതാവായി സ്വയം പ്രഖ്യാപിച്ച് യൂനു മുന്‍പേ നടന്നു നീങ്ങി. ഈ അഹങ്കാരം മനസ്സാ പിടിച്ചില്ലെങ്കിലും, വേറെ നിവൃത്തിയില്ലാത്തത് കൊണ്ട് മിണ്ടാതെയനുഗമിച്ചു. മാതളനാരങ്ങയുടെ ചെറിയ തോട്ടങ്ങള്‍, അവക്ക് ശേഷമുള്ള തുറസ്സായ സ്ഥലത്ത് കൂടിയായി നടത്തം.
വഴിക്ക് വിലങ്ങായി വന്ന വെള്ളത്തിന്‍റെ വലിയൊരു പൈപ്പ് യൂനു ചാടി, പിന്പേ ഗമിക്കും ബഹുഗോക്കളെല്ലാം... തോട്ടത്തിന്റെ തണലില്‍ നിന്നും, തുറസ്സായ ഭൂമിയിലെ ചൂടിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ത്തന്നെ ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു. ഇത്ര നേരം നടന്നിട്ടും തുടരെ തുടരെ കാണുമെന്ന് പറഞ്ഞ ത്രിവര്‍ണ്ണ പതാക ഒരെണ്ണം പോലും കണ്ടില്ലല്ലോ? കൂട്ടത്തില്‍ കന്നിഅയ്യപ്പനായ ഞാനെങ്ങിനെ ഗുരു സ്വാമിയുടെ കഴിവില്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിക്കും! പിന്തുടരാനുള്ള അവകാശമേ എനിക്ക് വക വച്ചു തന്നിട്ടുള്ളൂ. ഒഴിഞ്ഞ വയറും, പൊരിയുന്ന വെയിലും, സംശയങ്ങളുടെ മാറാപ്പിന്റെ ഭാരം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു.
ഒരു ഗയ്റ്റോട് കൂടിയ വേലിയാണ് പിന്നീട് ഞങ്ങളുടെ വഴി മുടക്കിയത്. കാസര്‍ഗോഡ്‌ സ്വന്തം വീടിന്‍റെ ഗയ്റ്റ്‌ പോലും ഇത്രയും അവകാശത്തോടെ യൂനു തുറക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. തള്ളി തുറന്ന ആ ബലം കൊണ്ട്, പാവം ആ ഗയ്റ്റ്‌ മൂന്ന് പ്രാവശ്യമെങ്കിലും തിരിച്ച് വന്നു കാണും. തിരു വാ കല്പിച്ചരുളി "ഈ വേലിയുടെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് നടന്നാല്‍ നാം മല മുകളില്‍ എത്തും". ആ ആത്മവിശ്വാസത്തിന് മുന്നില്‍ എന്‍റെ അസൂയ നിറഞ്ഞ സന്ദേഹങ്ങള്‍ ഞാന്‍ അടിയറ വച്ചു. സംശയങ്ങള്‍ അകന്ന മനസ്സ് യൂനുവിനെ നേതാവായി അരിയിട്ട് വാഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇടയന്റെ പുറകില്‍ അനുസരണയുള്ള ആട്ടിന്‍ പറ്റങ്ങള്‍ ഇടം വലം തിരിയാതെ തല കുനിച്ചു അങ്ങിനെ നടന്നു. തണലത്ത് കൂടി, തണുത്ത കാറ്റും കൊണ്ട്, താഴോട്ടേക്ക് ഉള്ള നടത്തം 'ക്ഷ' പിടിച്ചു. ആരംഭ ശൂരത്വം കൊണ്ടോവണം അതി വേഗം ബഹു ദൂരം ഞങ്ങള്‍ മുന്നേറി.
വഴിക്ക് വിലങ്ങായി വന്ന വെള്ളത്തിന്‍റെ വലിയൊരു പൈപ്പ് യൂനു ചാടി, പിന്പേ ഗമിക്കും ബഹുഗോക്കളെല്ലാം... തോട്ടത്തിന്റെ തണലില്‍ നിന്നും, തുറസ്സായ ഭൂമിയിലെ ചൂടിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ത്തന്നെ ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു. ഇത്ര നേരം നടന്നിട്ടും തുടരെ തുടരെ കാണുമെന്ന് പറഞ്ഞ ത്രിവര്‍ണ്ണ പതാക ഒരെണ്ണം പോലും കണ്ടില്ലല്ലോ? കൂട്ടത്തില്‍ കന്നിഅയ്യപ്പനായ ഞാനെങ്ങിനെ ഗുരു സ്വാമിയുടെ കഴിവില്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിക്കും! പിന്തുടരാനുള്ള അവകാശമേ എനിക്ക് വക വച്ചു തന്നിട്ടുള്ളൂ. ഒഴിഞ്ഞ വയറും, പൊരിയുന്ന വെയിലും, സംശയങ്ങളുടെ മാറാപ്പിന്റെ ഭാരം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു.
ഒരു ഗയ്റ്റോട് കൂടിയ വേലിയാണ് പിന്നീട് ഞങ്ങളുടെ വഴി മുടക്കിയത്. കാസര്‍ഗോഡ്‌ സ്വന്തം വീടിന്‍റെ ഗയ്റ്റ്‌ പോലും ഇത്രയും അവകാശത്തോടെ യൂനു തുറക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. തള്ളി തുറന്ന ആ ബലം കൊണ്ട്, പാവം ആ ഗയ്റ്റ്‌ മൂന്ന് പ്രാവശ്യമെങ്കിലും തിരിച്ച് വന്നു കാണും. തിരു വാ കല്പിച്ചരുളി "ഈ വേലിയുടെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് നടന്നാല്‍ നാം മല മുകളില്‍ എത്തും". ആ ആത്മവിശ്വാസത്തിന് മുന്നില്‍ എന്‍റെ അസൂയ നിറഞ്ഞ സന്ദേഹങ്ങള്‍ ഞാന്‍ അടിയറ വച്ചു. സംശയങ്ങള്‍ അകന്ന മനസ്സ് യൂനുവിനെ നേതാവായി അരിയിട്ട് വാഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇടയന്റെ പുറകില്‍ അനുസരണയുള്ള ആട്ടിന്‍ പറ്റങ്ങള്‍ ഇടം വലം തിരിയാതെ തല കുനിച്ചു അങ്ങിനെ നടന്നു. തണലത്ത് കൂടി, തണുത്ത കാറ്റും കൊണ്ട്, താഴോട്ടേക്ക് ഉള്ള നടത്തം 'ക്ഷ' പിടിച്ചു. ആരംഭ ശൂരത്വം കൊണ്ടോവണം അതി വേഗം ബഹു ദൂരം ഞങ്ങള്‍ മുന്നേറി.
എന്തിനെന്ന് അറിയില്ല ഒരു ഹെലികൊപ്റ്റര്‍ കുറെ നേരമായി തലക്ക് മുകളില്‍ ചുറ്റുന്നു. നമ്മുടെ സ്വന്തം ഹിന്ദുസ്ഥാന്‍ എയ്റോനോട്ടിക്സ് ലിമിറ്റഡ് നിര്‍മിച്ച ധ്രുവ് ഹെലികോപ്ടറുകള്‍ ഒമാനിലേക്ക് കയറ്റി അയച്ചതായി അറിവില്ല, ഭാഗ്യം. ഹെലികോപ്ടറിന്റെ അഭ്യാസം കാണാന്‍ തല ഉയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ആണ്. നമ്മുക്ക് പുറകെ വന്നിരുന്ന ഒരു വെള്ളക്കാരുടെ കൂട്ടം, അങ്ങ് ദൂരെ മല മുകളിലൂടെ ഒരു പൊട്ട് വലുപ്പത്തില്‍ പോകുന്നത് കണ്ടത്. മനസ്സില്‍ വീണ്ടും ലഡ്ഡുകള്‍ പൊട്ടി തെറിച്ചു. അറിയാതെ സംശയങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡം അഴിച്ചു വച്ച് പോയി. ഇത്തവണ ഞാന്‍ ഉറക്കെ ചോദിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.
എടാ യൂനു നമ്മുക്ക് വഴി തെറ്റിയില്ലേ ?
എങ്ങിനെ നാമീ വേലിയിനി മുറിച്ചു കടക്കും?
ഇതിനാകെ ഒരു ഗയ്റ്റ്‌ അല്ലെ കാണാനുള്ളൂ.?
ഇത്രനേരം നാം താഴോട്ടല്ലെ നടന്നത്, നമുക്ക് മല മുകളിലേക്കല്ലേ പോവേണ്ടത്?
നമുക്ക് പുറകെ വന്ന സായിപ്പിന്‍ കൂട്ടമാണ് അങ്ങ് മല മുകളിലൂടെ പോവുന്നത്!
ഈ വേലികെട്ടു ഇനി ആര്‍മിയുടെ വല്ലതും ആണോ?
അതാണോ ഈ ഹെലികൊപ്റെര്‍ നമ്മുടെ തലക്ക് മുകളില്‍ കിടന്ന് കുറെ നേരമായി വട്ടമിടുന്നത്?
അല്പം നേരത്തെ മൌന പ്രാര്‍ത്ഥനക്ക് ശേഷം യൂനു "നിനക്ക് നേരത്തെ പറയാന്‍ വയ്യായിരുന്നോ, വാ വേഗം തരിച്ചു നടക്കാം" ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് മനസ്സിലെ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ എല്ലാം വീണുടഞ്ഞു. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ തിരിച്ചുള്ള നടത്തത്തില്‍ ഞാന്‍ മുന്‍പിലും യൂനു ഏറ്റവും പുറകിലും ആയി. കറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്ന ഹെലികോപ്റ്ററിനെ പിന്നെ കണ്ടുമില്ല.
പുതിയ വഴി കാണാന്‍ കൊള്ളാം. കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം ചവിട്ടു പടികളും, കൈവരിയും, ഇട വിട്ടു ഇട വിട്ടു ചെറിയ കുളങ്ങളുമെല്ലാമായി സംഭവം കൊള്ളാം. ഈ വഴിക്ക് ഞാന്‍ കാണുന്ന ഭംഗിയൊന്നും ഒപ്പം ഉള്ളവര്‍ക്ക്, പ്രത്യകിച്ച് യൂനുവിന് അനുഭവപ്പെട്ടതായി തോന്നിയില്ല.
കുത്തനെയുള്ള ഈ പടവുകള്‍ കേറുന്നതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് പരസ്പരം പറഞ്ഞ്, ഈ മലകേറലിന്റെ മഹത്വവും കടുപ്പവും ഞങ്ങള്‍ തന്നെ കൂട്ടി രസിച്ചു. പെട്ടെന്നൊരാവശ്യവും ഇല്ലാതെ പടവുകള്‍ തീര്‍ന്നു. ഇതോ ഈ കൊട്ടിഘോഷിച്ച മലകേറ്റം, ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൂടി സുഖമായി ഇങ്ങിനെ കേറാന്‍ ഉള്ള ആമ്പിയര്‍ ഇപ്പോഴും ബാക്കിയുണ്ട്. വിജയകരമായി മലകേറ്റം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നവരുടെ ബഹുമാനാര്‍ത്ഥം, വിശ്രമിക്കാന്‍ രാജാവ് പന്തല്‍ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ ശീതളചായയില്‍ അല്പം ഇരുന്ന് വിശ്രമിച്ചതിന് ശേഷം തിരിച്ചെറങ്ങാമെന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തി.
കുത്തനെയുള്ള ഈ പടവുകള്‍ കേറുന്നതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് പരസ്പരം പറഞ്ഞ്, ഈ മലകേറലിന്റെ മഹത്വവും കടുപ്പവും ഞങ്ങള്‍ തന്നെ കൂട്ടി രസിച്ചു. പെട്ടെന്നൊരാവശ്യവും ഇല്ലാതെ പടവുകള്‍ തീര്‍ന്നു. ഇതോ ഈ കൊട്ടിഘോഷിച്ച മലകേറ്റം, ഒരു മണിക്കൂര്‍ കൂടി സുഖമായി ഇങ്ങിനെ കേറാന്‍ ഉള്ള ആമ്പിയര്‍ ഇപ്പോഴും ബാക്കിയുണ്ട്. വിജയകരമായി മലകേറ്റം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നവരുടെ ബഹുമാനാര്‍ത്ഥം, വിശ്രമിക്കാന്‍ രാജാവ് പന്തല്‍ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ ശീതളചായയില്‍ അല്പം ഇരുന്ന് വിശ്രമിച്ചതിന് ശേഷം തിരിച്ചെറങ്ങാമെന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തി.
കളയാന്‍ അധികം സമയമില്ലെന്ന് സക്കി ഓര്‍മിപ്പിച്ചു, വൈകിയാല്‍ അല്‍ ഫവാന്‍ ഹോട്ടലില്‍ മട്ടന്‍ ബിരിയാണി തീര്‍ന്ന് പോകും. പ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം മല കേറ്റമാണെങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളില്‍ ഫവാനിലെ ബിരിയാണിയെന്ന ഒരു അപ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു.
പെട്ടെന്നെവിടെ നിന്നോ വെട്ടു കിളി കൂട്ടം പറന്നിറങ്ങിയ പോലെ വെള്ളക്കാരുടെയൊരു കൂട്ടമെത്തി. കൂട്ടത്തിലെ മദാമ്മമാര്‍ കൂസലില്ലാതെ അവിടെ നിന്ന് ഫ്രോക്ക് മാറ്റി ട്രാക്ക്‌ സ്യുട്ട് ധരിച്ചു. സ്ലിപ്പര്‍ മാറ്റി ഷൂ ഇടുന്നു. നാണമില്ലാത്തവരുടെയീ വസ്ത്രം മാറല്‍ ചടങ്ങ്, നാണമുള്ള ഞങ്ങള്‍ ഒളിച്ചും പാത്തും ഇടങ്കണിട്ടും നോക്കി രസിച്ചു. അധികം രസിക്കാനുള്ള സമയം അവര്‍ തന്നില്ല, അവര്‍ വീണ്ടും മുകളിലേക്ക് യാത്രയായി. പടവുകള്‍ക്ക് പകരം പാറകെട്ടുകളില്‍ അള്ളി പിടിച്ച്. ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം നോക്കി. യൂനു ബ്ലാക്ക്ബെറിയെടുത്തു, ചികയല്‍ തുടങ്ങി. ഏതോ ഒരു സായ്പ്പ് ഇത് കേറിയതിനെ കുറിച്ച് എഴുതിയ ഒരു ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നല്ലാതെ, മലകേറ്റത്തില്‍ പോളിടെക്നിക്കൊന്നും യൂനുവും പാസായിട്ടില്ല. അല്പം മുമ്പ് വരെ അങ്ങിനെയായിരുന്നു ഭാവമെങ്കിലും..സംഭവം ശെരിയാണ്, ട്രെക്കിംഗ് തുടങ്ങുന്ന സ്ഥലമാണിത്. യൂനു സ്ഥിരികരിച്ചു. ഇനി നാലര മണിക്കൂര്‍ മല കേറണം!
തോല്‍ക്കാന്‍ വിഷമമില്ല, പക്ഷെ തുടങ്ങുക പോലും ചെയ്യാതെ തോല്‍ക്കാന്‍ ഞങ്ങളാരും തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അടുത്ത ത്രിവര്‍ണ്ണപതാക വരച്ച പാറയിലേക്ക്‌ കേറി. അവിടെന്ന് അടുത്തതിലേക്ക്. അതില്‍നിന്നും അടുത്തതിലേക്ക് അങ്ങിനെയങ്ങിനെ കൊറേ കേറി. ക്ഷീണിച്ച് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു പാറ പുറത്ത് എല്ലാവരും വട്ടം കൂടി വളഞ്ഞിരിന്നു. ചീട്ടെടുക്കെണ്ടതായിരുന്നു ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ, തല്‍കാലം കൊറച്ച് വെള്ളമെടുത്തെ. ഞാന്‍ തൊടുത്ത ചോദ്യം കറങ്ങി തിരിഞ്ഞ് എന്‍റെ മേല്‍ തന്നെ വന്നു പതിച്ചു. എടാ വെള്ളമില്ലേ കയ്യില്‍ ? നീയെടുത്തില്ലേ ചോദ്യം വീണ്ടും കറങ്ങി കൊണ്ടെയിരുന്നു. ഉത്തരവും വെള്ളവും കിട്ടിയില്ല. ഞാന്‍ തോളത്ത്നിന്ന് മകന്‍റെ സ്കൂള്‍ ബാഗെടുത്തു. ഭാഗ്യം ഒരു കുപ്പി പൊക്കാരിയും(എനര്‍ജി ഡ്രിങ്ക്), രണ്ട് സ്നിക്കെര്‍സും കിട്ടി. എല്ലാവരും അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങള്‍ തപ്പി നോക്കി, തിന്നാനോ കുടിക്കാനോ ഒന്നും കിട്ടിയില്ല. പക്ഷെ തലയിലും, കാലിലും, കഴുത്തിലും ഇടാവുന്ന ബാന്റുകള്‍, തൊപ്പികള്‍, ഗ്ലൌസുകള്‍, ജാക്കെറ്റുകള്‍ അങ്ങിനെ ഒരു പിടി സാധനങ്ങള്‍ പാറപുറത്തു നിരന്നു. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകള്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ എന്‍റെ 500 മില്ലി പൊക്കാരിയിലാണ്. ഇനി വൈകികൂടാ, ഞാന്‍ കുപ്പി പൊട്ടിച്ച് രണ്ടിറക്കു കുടിച്ച് ബാക്കിയുള്ളത് നീട്ടി. എല്ലാവരും ഒരിറക്ക് എടുക്കാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു ഭാഗ്യം.
ബാക്കി പിന്നെ സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ ...
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteസംഗതി കസറി. ബാക്കി സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍ തിരുത്തണം. മലയാളം ഫോണ്ടിന്റെ ആനുകൂല്യം തരുന്നതിനു ഒരു പരിധിയൊക്കെയുണ്ട്.
ReplyDeleteഇന്ഷാ അള്ളാ
Deleteമല കയറ്റം കൊളളാം.. ഇത്രയും സാഹസത്തിന് ഞാനില്ലാത്തതുകൊണ്ട് എന്തായാലും അവിടെ പോകാന്‍ ചാന്‍സില്ല..
ReplyDelete